ulec \unieważnienieu быть объявленным недействительным; быть отменённым
ulec unieważnienieu — быть объя́вленным недействи́тельным; быть отменённым
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
unieważnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. unieważnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}unieważnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. unieważnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} decyzja, rozporządzenie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
unieważnienie — n I rzecz. od unieważnić ∆ praw. Unieważnienie małżeństwa «orzeczenie sądu stwierdzające ustanie związku małżeńskiego, jeśli przy jego zawarciu nastąpiło pogwałcenie ustawowych przesłanek ważności zawarcia» … Słownik języka polskiego
kasata — ż IV, CMs. kasataacie; lm D. kasataat przestarz. «rozwiązanie, zniesienie, likwidacja unieważnienie; kasacja» Kasata zakonu. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nullifikacja — ż I, DCMs. nullifikacjacji; lm D. nullifikacjacji (nullifikacjacyj) książk. «unieważnienie, skasowanie» Nullifikacja pieniędzy papierowych. ‹n. łac. z łac.› … Słownik języka polskiego
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
zadekretować — dk IV, zadekretowaćtuję, zadekretowaćtujesz, zadekretowaćtuj, zadekretowaćował, zadekretowaćowany 1. «wydać dekret w jakiejś sprawie; orzec, uchwalić, ustanowić dekretem» Zadekretować wybory. Zadekretować unieważnienie traktatów. 2. «dokonać… … Słownik języka polskiego
